Geçenlerde diş doktorunda oldum. Aslında hiç korkmadan gitmişdim. Gülümseyerek hatta. Okadar iyimseldim yani oraya giderken. Röntgende falan ne dedilerse yaptım. Sonra benim bu yakışıklı doktor bir şeyler söylemedi ve dişimde bir şeyler yaptı. Naslı acıydı analtamıyorum. Bağırmıyorumda. Arkada kıllı bir yakışıklı vardi ya yapamazdım ki. Ama acıdan şimdi düşüp ölüceğimi sandım. Doktoru içimden bildiğim tüm küfürleri ediyorum. Artık yakışıklı değildi gözümde.
Akşam daha beter oldu ağrı. Sadece dişimle kalmadı ki, kulağım ve başım da onalra eşlik etdi. Böylece asla tadamayacağım acı verdiler bana. Ben acılar içinde kıvrılırkenonlar beni yenmeyi düşünüyordular sanırım. Ben hiç yenilir miyim ayol? Kocaman acılara kol kanat geldim ki ben. Ama farklı acı işte. Meğerse 2 nevi acı varmış. Ben kendi içten olana cılarımı daha çok seviyorum. Onalr ölmüyorlar. Seninler sona kadar gidiyorlarş senin bir parçana dönüşüyorlar. O kadar alışıyorsun ki, artık gitmesin hep seninle kalsın istiyorsun. Maalesef diğerli öyle değil. Geldiği gibi de gidiyor. Hiç nasıl oldugunu hatırmalıyorsun sadece aklında aci vardı diye kalıyor...
No comments:
Post a Comment